உங்களை சாதியை சொல்லி இழிவுபடுத்துகிறார்களே? தோழர்.பினராயி விஜயன்

நிருபர்:-
உங்களை சாதியை சொல்லி இழிவுபடுத்துகிறார்களே?
தோழர்.பினராயி விஜயன்:-
" இம்மாதிரியான தனிப்பட்ட தாக்குதல்கள் தொடர்ந்து நடந்துகொண்டிருக்கின்றன. அப்படியே அவர்கள் சொல்லிக்கொள்ளாட்டும். இம்மாதிரியான சாதிய ரீதியான தாக்குதல்களை புதிய தந்திரமாக பயன்படுத்துகிறார்கள். நான் அந்த சாதியில் (தீயர்) பிறந்தேன் என நினைவுபடுத்துகிறார்கள். நான் என்றுமே அதை மறுத்ததில்லை. என் தந்தை கள் இறக்கும் தொழில்தான் செய்தார். எனது சகோதரர்கள் அதைத்தான் செய்தார்கள். முன்பு நான்குவிதமான வர்ண அமைப்பில் சாதி அமைக்கப்பட்டது. அதன்படி, ஒரு குறிப்பிட்ட சாதியில் பிறந்த நபர் அந்த குறிப்பிட்ட சாதியை சார்ந்த தொழிலைத்தான் செய்ய வேண்டும் என கட்டாயப்படுத்தினார்கள். அதை நம்பிக்கொண்டிருக்கும் அந்த நபர்கள், அவ்வாறு செய்ய வேண்டும் என வலியுறுத்துகிறார்கள். அவர்களிடம் நாம் என்ன சொல்வது?
அந்த காலங்கள் முடிந்துவிட்டது. இது நவீன காலம். இதை புரிந்துகொண்டால் அவர்களுக்கு நல்லது"

பெண் கல்வியின் அன்னை - சாவித்ரிபாய் புலே

பெண் கல்வியின் அன்னை - சாவித்ரிபாய் புலே
--------------------------------------------------------------------------

பள்ளிக்குச் செல்லும் போது இரண்டு புடவைகளையும் எடுத்துச் சென்றாள் அந்தப் பெண். ஏனெனில் அவள் தெருவில் இறங்கி நடக்க ஆரம்பித்ததுமே வழி நெடுகிலும் சேற்றையும், சாணத்தையும், மண்ணையும் மாறி மாறி அவள் மீது வீசுவார்களாம் இந்து சனாதனவாதிகளும் ஆதிக்க மேல்சாதியினரும். அவற்றை அமைதியாக எதிர் கொண்டு தனது பள்ளிக்கு வந்ததும் புடவையை மாற்றிக் கொள்வாளாம் அந்தப் பெண். யாரிந்தப் பெண்? இவள் செய்த குற்றம்தான் என்ன?இந்திய தேசத்தின் ஜாதிய ஒடுக்குமுறைகளுக்கும், சமூக கொடுமைகளுக்கும் எதிராகப் போராடிய முதல் பெண் ஆசிரியை சாவித்ரிபாய் புலே தான் அவர். இதுதான் பெண்கல்வியை முனைப்பாக கொண்டு சென்ற முதல் பெண் ஆசிரியருக்கு, இந்தியாவில் பரம்பரியத்தைக் காப்பாற்றும் சனாதன கும்பலால் கிடைத்த பரிசு என்றே நாம் கொள்ள வேண்டும். சாவித்திரிபாய் புலே என்கிற இந்தப் பெயரை உச்சரிக்காமல் போனால் வரலாறு நம்மை மன்னிக்காது.
சாவித்திரிபாய் புலே , 1831, ஜனவரி மாதம் 3ம் நாள், மகாராஷ்ட்டிர மாநிலத்தின் சதாரா மாவட்டத்தில், நைகோன் என்ற கிராமத்தில் பணக்கார விவசாய குடும்பத்தில் பிறந்தார்.
இந்திய வரலாற்றில் பெண்கல்விக்காக முதல் பள்ளி அமைத்தவர், சாதியத்தை தீயிட்டுக் கொளுத்திய, பெண்ணுரிமைக்காக குரல் கொடுத்த சமூகப் போராளியும் கூட. அரசியல் கவிதை எழுதிய புரடசிப் பெண்ணும் ஆவார்.. மராட்டிய மண்ணின் முதல் பெண் கவிஞரும் இவரே. 19ம் நூற்றான்டின் அனைத்து சமூகத்தடைகளையும் உடைத்து தூக்கி எறிந்தவர்.
இந்தியாவின் கடந்த காலத்தைப் புரட்டிப் பார்த்தால், அதுவும் கல்வி தொடர்பான தகவல்களைப் படித்தால் கொஞசம் அச்சமாகவும் வேதனையைத் தருவதாகவும் உள்ளது. 1800 களில் பார்ப்பனருக்கு மட்டுமே கல்வி கொடுக்கப்பட்டது. அப்போது ஆண்ட பிரிட்டிஷ்காரர்களும், உயர்தட்டு மக்களுக்கே கல்வி கொடுக்க திட்டமிட்டனர். இந்த காலகட்டத்தில் இந்திய பெண்களின், சமூகத்தை உய்விக்கப் பிறந்தவர்கள்தான் ஜோதிராவ் கோவிந்த புலே மற்றும் காண்டோஜி சாவித்திரி பாய் புலே என்ற தம்பதியர் இருவரும்.
ஒடுக்கப்பட்ட மக்களுக்கும்,கல்வி மறுக்கப்பட்ட மக்களுக்கும் மறுக்கப்பட்ட கல்வியை, ஜோதிராவ் மற்றும் சாவித்திரி இருவரும் பிள்ளைகளுக்கும், பெண்களுக்கும் கல்வி தருவோம் என்று கூறினர், 1847 ல் முதல் பள்ளியை தாழ்த்தப்பட்ட மற்றும் விதவைப் பெண்களுக்காக துவங்கினார்கள். பின்னர் 1848,ல், இந்திய வரலாற்றிலேயே, முதன் முறையாக, முதல் பெண் குழந்தைகளுக்கான பள்ளியை, புனேயிலுள்ள பீடே வாடு என்ற இடத்தில், 9 பெண் குழந்தைகளுடன், தொடங்கினர். அதில் சாவித்திரிபாய்தான் பள்ளியில் பொறுப்பு ஏற்று, இந்தியாவின் முதல் பெண் ஆசிரியராக ஆனார். பின் 1849ல், ஒரு பள்ளியை ஜோதிராவ் மற்றும் சாவித்திரிபாய் துவங்கினார்கள். அதுவே பெரியவர்களுக்கான பிற்படுத்தப்பட்டவர்கள், தலித்துகள், என அனைத்து சாதியினருக்கும் என உருவாக்கப்பட்ட முதல் பள்ளி, இந்தியாவிலேயே இதுதான்.
சாவித்திரி பாய் புலே, ஜோதிராவ் புலே இருவரும் மகாராஷ்டிரத்தில் 9 இடங்களில் அனைத்து சாதியினருக்கும், விதவைகளுக்கும், தவறான உற்வின் மூலம் பிறந்த குழந்தைகளுக்கும் என எல்லோருக்கும் கல்வி கொடுக்க பள்ளியை துவங்கினர். இதில் 150 பெண்களும், 100 ஆண்களும் படித்தனர். இந்த பள்ளிகள் அரசு பள்ளியைவிட சிறப்பாக செயல்பட்டன. இதனால், 1852, நவம்பர் 14ல், பிரிட்டிஷ் அரசால் இவர்கள் இருவரும் சிறந்த ஆசிரியர்கள் என்ற பாராட்டும்பரிசும் பெற்றனர்.
இந்திய வரலாற்றில் மறைக்கப்பட்ட பெண் போராளி என்றுதான் கூறவேண்டும். ஏனெனில்,முறையாக ஆசிரியர் தினம் என்று சாவித்திரிபாய் பிறந்த தினத்தைத்தான் கொண்டாட வேண்டும். ஆனால், சமூக சீர் திருத்தவாதியான சாவித்திரிபாய் பற்றி எந்த பாட புத்தகத்திலும் இல்லை. இது ஒரு வரலாற்றுப் பிழையே.
தவித்த வாய்க்கு தீண்டத்தகாதவர் எனச் சொல்லி தண்ணீர் மறுத்த கொடுமையை எண்ணி தங்கள் வீட்டிலேயே எல்லா ஒடுக்கப்பட்ட மக்களும் தண்ணீர் எடுக்க அனுமதித்தனர். பால்ய விதவை ஆன பெண்களின் தலையை மழித்து விடும் கொடியநடைமுறை அமலில் இருந்தது; அந்த மழிக்கும் பணியைச் செய்யும் மக்களை வைத்தே
அதை நாங்கள் செய்யமாட்டோம் என அறிவிக்கச் செய்தார் .விதவை மறுமணங்களை தொடர்ந்து நடத்திக்காட்டினார்.
பெண்கள் வீட்டை விட்டு வெளியே வருவதே குற்றமாகக் கருதப்பட்ட காலத்தில், தன் கணவனின் இறுதிச் சடங்கைத் தானே செய்யும் கம்பீரத்தைப் பெற்றவர். சாதாரணங்களைக் கொடுத்தவர்களையெல்லாம் அசாதாரணமாக கடந்தவர். பூக்கள் அல்ல பெண்கள். புயல்களாகவும் இருப்பார்கள் என புரட்சி செய்து காட்டிய பெண். தன்னம்பிக்கை மனிதியாக, சமுதாயத்தின் பிழை திருத்தும் போராளியாக, சமூக ஏற்றத் தாழ்வினை வேரறுக்கும் சக்தியாக வாழ்ந்து காட்டிய வீராங்கனை. ஆனால் இந்திய வரலாற்றில் இந்த உயர்ந்த மனிதி ஏன் பதிவு செய்யப்படவில்லை என்பது புரியாத புதிராகவே உள்ளது.
1876-1878 பஞ்ச காலத்தில் ஏற்பட்ட நெருக்கடிகளைப் போக்குவதற்குத் தமது கணவரோடு கடுமையாக உழைத்ததோடு மக்களின் துயரங்கள் தீர்வதற்கான பல்வேறு ஆலோசனைகளையும் முன்வைத்தார் அவர். மகாராஷ்ட்ராவை ப்ளேக் நோய் தாக்கிய பொழுது ஆங்கிலேய அரசு நோய்த்தொற்று பரவாமல் இருக்க கடுமையான ப்ளேக் சட்டங்களை போட்டு பாதிக்கப்பட்ட மக்களிடம் இருந்து மற்றவர்களை பிரித்து வைத்தது.
சாவித்திரி பாய் தானே பல பேரை தூக்கிக்கொண்டு வந்து, தனது அறுபத்தி ஆறு வயதில், மனித நேயம் காக்க மனித உயிர்கள் காக்கப்போராடினார். அப்படி பத்து வயது சிறுவன் பாண்டுரங் பாபாஜியை காக்க தூக்கிக்கொண்டு வந்த பொழுது நோய் தொற்று ஏற்பட்டு,1897, மார்ச் 10 ம் ள் மரணமடைந்தார் சாவித்திரி பாய் புலே. அந்த சிறுவன் பிழைத்துக்கொண்டான்.
சாவித்திரிபாய் புலே நம் அனைவருக்கும் சொல்லிச் சென்ற செய்தி இதுதான். உனக்குள்ளே எல்லா ஆற்றலும் அடங்கியுள்ளது. அந்த ஆற்றலை இந்த சமூகத்திற்கு நல்லது செய்யப் பயன்படுத்து. ஆணுக்கிங்கே பெண் இளைப்பில்லை என்பதும், சாதிப்பதற்கு பாலினம் ஒரு தடையில்லை என்பதும் தான்.
போ கல்வி கல்
சொந்தக்காலில் நில்,சோராமல் உழை
ஞானத்தை,செல்வத்தைச் சேர்
அறிவில்லாமல் போனால் அனைத்தும் அழியும்
ஞானமில்லாமல் விலங்காகி போவோம் நாம்
இன்னமும் சோம்பலுற்று அமர்ந்திருக்காதே,போ,போய்க் கல்வி பெறுக !
ஒடுக்கப்பட்ட,ஒதுக்கப்பட்ட நம்மவர்களின் துயரங்கள் துடைத்திடுக
கற்க ஒரு பொன்னான வாய்ப்பு இது
கற்று,ஜாதியின் சங்கிலிகளை அறுத்திடுக
பிராமண நூல்களை வேகமாகத் தூக்கி எறிக !
இப்படியாகச் செல்கிறது அவரின் கவிதை வரிகள்.

Anti Hindi agitation, Kamarajar ayya, Dravidian political story.

Those who do not know the past are condemned to repeat it.
Anti Hindi agitation, Kamarajar ayya, Dravidian political story.
first anti Hindi agitation 1937 - 38
Again implementation of Hindi by Mr.Rajaji than chief minister of Madras presidency.
Mr.RajajI CM was adamant about Hindi implementation which was opposed by Periyar and Justice party which was the than opposition party later becomes Dravidar Kazagam.
Protests and agitation continues for almost 3 years .
2 die and more than 1100 arrested including woman and children.
Congress govt resigns in 1939 and governor of Madras Lord Erskine abolished Hindi.
The adoption of an official language for the Indian Republic was a hotly debated issue during the framing of the Indian Constitution after India's independence from the United Kingdom. After an exhaustive and divisive debate, Hindi was adopted as the official language of India with English continuing as an associate official language for a period of fifteen years, after which Hindi would become the sole official language. The new Constitution came into effect on 26 January 1950. Efforts by the Indian Government to make Hindi the sole official language after 1965 were not acceptable to many non-Hindi Indian states, who wanted the continued use of English. The Dravida Munnetra Kazhagam (DMK), a descendant of Dravidar Kazhagam, led the opposition to Hindi. To allay their fears, Prime Minister Jawaharlal Nehru enacted the Official Languages Act in 1963 to ensure the continuing use of English beyond 1965. The text of the Act did not satisfy the DMK and increased their skepticism that his assurances might not be honoured by future administrations.
As the day (26 January 1965) of switching over to Hindi as sole official language approached, the anti-Hindi movement gained momentum in Madras State with increased support from college students. On 25 January, a full-scale riot broke out in the southern city of Madurai, sparked off by a minor altercation between agitating students and Congress party members. The riots spread all over Madras State, continued unabated for the next two months, and were marked by acts of violence by police, police excess, police firing and lathi charges. Mr. Bhakatchavachalam s Government of the Madras State, under Home minister Mr.Kakkan called in paramilitary forces to quell the agitation.Their involvement resulted in the deaths of about seventy persons (by official estimates) including two policemen.
Thiru.Kamarajar opposed tooth and nail the actions of his party chief minister Thiru . Bakatvachalam, Home minister of TamilNadu Thiru Kakkan who gave orders to shoot and kill Tamil students, as home minister.
After this episode all chief minister of TamilNadu have held the home portfolio not assigning it to any other minister.
Thiru O.V.Alagesan and Thiru.C.Subramaniam than union ministers resigned from the Lal bahadur shastri cabinet in protests against the prime minister and chief minister not concerned about their party but Tamil people. The prime minister Lal bahadur sastri not bothered about anything than Hindi imposition advised the president of India to accept the resignation. The president refused to accept and adviced the prime minister to to calm the situation, considering unity and diversity of India . Indian Prime Minister Lal Bahadur Shastri gave assurances that English would continue to be used as the official language as long as the non-Hindi speaking states wanted. The riots subsided after Shastri's assurance, as did the student agitation.
The agitations of 1965 led to major political changes in the state. The DMK won the 1967 assembly election and the Congress Party never managed to recapture power in the state since then. it's all because of the rule of Mr.Bhakatchavachalam and Mr Kakkan who were very unpopular with the people of Madras state today's TamilNadu.
when the DMK captured power in 1967 defeating the congress it was not Mr.Kamarajar as some want us to believe but it was Mr Bhakatchavachalam who lost as CM.
Kamarajar ayya lost the MLA election to Mr.Srinivasan a student due to the anger of the Tamil people against Thiru.Bhakatchavachalam and Thiru.Kakkan who ordered shootings to kill more than 100 people.
secondaly there was a huge scarcity for rice and than Mr.Bhakatchavachalam s govt gave maize ( makka cholam) for food.
The official Languages Act was eventually amended in 1967 by the Congress Government headed by Mrs.Indira Gandhi to guarantee the indefinite use of Hindi and English as official languages. This effectively ensured the current "virtual indefinite policy of bilingualism" of the Indian Republic.
it is a lie being spread that Thiru Kamarajar was defeated by dravidian ideology. no supporter of the Dravidian movement let it be the DMK, Admk,Mdmk will speak against Kamarajar ayya.
speaking only about Kamarajar ayya is divisive politics by two groups in TamilNadu.

Purification atrocities of the Tantris of Kerala.

Purification atrocities of the Tantris of Kerala.
August 2000.
Mr. Vayalar Ravi , a Hindu, was once the home minister of Kerala. He was in August 2000 an MP of the Congress party. His wife was a Christian. He wanted to get his son married in a Hindu temple. That very intention of Mr. Vayalar Ravi showed that his son is a Hindu as he had been brought up in the environs of his community in the Hindu religion as mentioned in Explanation (b) to Section 2 (1) of the Hindu Marriage Act, 1955 which attempts to define the term ‘Hindu’.
Yet, the tantri, the head priest of the temple, would have none of it. He simply performed the purification ceremony. In his opinion, the marriage has defiled the temple. And within the temple premises, it is only the tantri who is supreme and the Constitution and the laws enacted in accordance with it do not have any significance, the tantri presumed. The tantri has, therefore, seen to it that his opinion prevailed.
If, for the sake of argument, Mr. Ravi converts himself, now, to Christianity to escape from the tyranny of these tantris, the fundamentalist Hindu bigots would cry from the rooftops that the missionaries convert the Hindus through allurement or force. Because, Mr. Ravi had been born a Shudra only in order to stomach such insults and remain a Hindu still. And, that was the fatwa of the tantris.
“Kala Pahar, the Bengali Prince, turned Muslim when Brahmins refused him permission to marry the Muslim princess who was prepared to renounce Islam to be able to marry him. The revenge he took on his ancestral society is well known. The Muslim majority in East Bengal is mainly due to him”… {-Balraj Madhok- Indianisation- Page 52- 1970-Orient Paperpacks.}.But, these tantris would never learn.
In Mohandas Vs Devaswom Board, 1975 KLT 55, Jesudas, famous playback singer, was a catholic Christian by birth. He used to render devotional music in a Hindu temple and used to worship the presiding deity. He also filed a declaration stating that he was the follower of Hindu faith. It had been held such a bona fide declaration amounts to his acceptance of Hindu faith and becomes a Hindu by conversion. Mr.Ravi’s case is comparable to it. But these Guruvayur tantris would not listen to such court verdicts.
In Perumal Vs Ponnuswamy, the Supreme Court has held that the acceptance of Ms. AnnaPazham, a Christian lady, to the marriage in Hindu form itself was the proof of conversion. She continued to live as a Hindu even after. It has been held that if a person expresses his/her intention to become a Hindu followed by the conduct of community or caste taking into the fold of which he/she is ushered accepts him/her as a member, then he/she is considered Hindu. No formal ceremonies to effectuate conversion are required, said the Supreme Court. But the tantri exercises veto. If a Christian woman can thus become a Hindu through marriage, would not the son born of that marriage be a Hindu?
Now, the questions are
1. Whether the tantri was superior even to the courts of law in laying down law whether a person is a Hindu or not
2. Whether the tantri had not insulted the former minister and present Member of Parliament (i.e., an official representative of the people) who still continues to remain a Hindu
3. Whether the Constitution does not have role to play within the precincts of a Hindu temple where the tantris commit various social and racial crimes and do anything as they please to provoke others and thereby cause communal tension and other undesirable consequences and
4. Whether the upper caste Tantri's action in offending the religious feelings of the lower caste Hindu does not attract Section 295 A of the IPC

Mahatma Gandhi had said it very clearly. On 08.10.1927, Mahatma Gandhi, disenchanted with the obstinacy of the Brahmins of Travancore, wrote from Nagercoil, “Let me, if my voice will reach them, carry my voice to the Brahmin priests who are opposing this belated reform. It is a painful fact, but it is historical truth, that priests who should have been the real custodians of religion have been instrumental in destroying the religion of which they have been custodians”, (Page 94 – The Epic of Travancore - Mahadev Desai). On 09.10.1927, he wrote from Trivandrum, “The priests who today arrogate to themselves the function of the Brahman and distort religion, are no custodians of Hinduism or Brahmanism. Consciously or unconsciously they are laying the axe at the root
of the very tree on which they are sitting, and when they tell you that shastras enjoin untouchability and when they talk of distance pollution, I have no hesitation in saying that they are belying their creed and that they are misinterpreting the spirit of Hinduism”. Gandhi was right; the Kerala Brahmins had been destroying the religion for long.

சபரிமலைக்கு பெண்கள் சென்று வழிபடுவதற்கான உரிமைப் போராட்டத்தை கிண்டலடித்து

சபரிமலைக்கு பெண்கள் சென்று வழிபடுவதற்கான உரிமைப் போராட்டத்தை கிண்டலடித்து ஒரு பதிவு பல இடங்களில் கண்ணில் பட்டது. சபரிமலைக்கு செல்வதற்கான உரிமையைக் கேட்கின்ற பெண்கள் ஜல்லிக்கட்டிலும் கலந்து கொள்வார்களா என்கின்ற பொருளில் அந்தக் கிண்டல் பதிவு இருந்தது.
இதே பொருளில் எமது ஈழத்தை சேர்ந்த சிலரும் பதிவிட்டிருந்தார்கள் என்பதுதான் இதில் அதிர்ச்சியான விடயம். அந்தப் பதிவுகளுக்கு பல ஈழத் தமிழர்கள் விருப்புககுறியும் சிரிப்புக்குறியும் இட்டிருந்தார்கள். பெண்களை கலாய்த்து விட்டார்களாம். அப்படியே 'மாடு குத்தும்' என்பது போன்ற கொச்சைத்தனமான கேலிக் கருத்துக்களும், சிரிப்புக்குறிகளுமாக அந்தப் பதிவுகள் கிடக்கின்றன.
பெண்கள் டாங்கிகளை புரட்டியதையும், இராணுவ முகாம்களை தகர்த்ததையும், சிங்கள ஆண் சிப்பாய்களுடன் கைகலப்பு புரிந்து அடித்து வீழ்த்தியதையும் தங்கள் கண்களால் நேரடியாகப் பார்த்தவர்கள் இவர்கள். ஆனால் மாடு பிடிக்கச் சொல்லி வெட்கமே இல்லாமல் பெண்களை கேலி செய்து கொண்டு இருக்கிறார்கள். தலைவர் பிரபாகரன் இல்லையென்றதும், எல்லா விடயங்களிலும் அவருக்கு முன்னதான காலப் பகுதிக்குள் சென்று விட்டார்கள்.
மாலதி படையணியின் போராளிகள் அலங்காநல்லூர் மைதானத்தில் இறங்கினால் காளைகளை அடக்கிவிட மாட்டார்கள் என்று உண்மையிலேயே நீங்கள் நினைக்கிறீர்களா? மனச்சாட்சி என்கின்ற ஒன்று இருந்தால் இந்தப் பதிவுகளை அழித்து விடுங்கள். அது தலைவர் பிரபாகரனுக்கு தருகின்ற மரியாதையாக இருக்கும்.

- வி. சபேசன்

ஒட்டுமொத்த இந்துக்களும் ஓரணியில் திரண்டு எதிர்ப்பு தெரிவித்தால் தான் நல்ல பலன் கிடைக்கும்

ஒட்டுமொத்த இந்துக்களும் ஓரணியில் திரண்டு எதிர்ப்பு தெரிவித்தால் தான் நல்ல பலன் கிடைக்கும்

ஆனால் ஹிந்துக்களிலும் சில பேரை கோயிலுக்குள் அனுமதிக்காத, அர்ச்சகராக முடியாத நிலை இருக்கிறது.
ஹிந்துக்களிலும் சிலபேர் ரிஷர்வேஷன் வேணும் நீட் வேண்டாம் என்ற் நிலைப்பாடு இருக்கிறது.
அந்த ஹிந்துக்களில் சில கிராமமக்கள்,விவசாயிகள் மீத்தேன் ,ஈத்தேனால் பாதிக்கப்படுகிறார்கள்.
இந்த ஹிந்துக்களில் சிலபேர் தூத்துக்குடியில் ஸ்ட்ரெலைட் நிறுவன மாசால் பாதிக்கப்படுகிறார்கள்.

இந்த ஹிந்து மக்கள் போராடும் பொழுது இன்னொரு குருப்பா ஹிந்து மக்கள் இவர்களின் போராட்டத்தை ஏளனம் செய்து எதிர்க்கிறார்கள்.

அப்படி இருக்கும் பொழுது ஹிந்துக்கள் எல்லாம் எப்படி ஒன்று சேர்வார்கள்.